About Nicolaus Copernicus

Astronomer Nicolaus Copernicus was instrumental in establishing the concept of a heliocentric solar system, in which the sun, rather than the earth, is the center of the solar system.  Source:  Biography.com

About the Copernican Mural in our Lobby

The three story wall in the lobby of the Copernicus Center has finally been properly adorned. A loyal Copernicus Foundation member, Mr. Andrzej Trzos, is responsible for the idea and help in its execution.

Rights to the famous painting of Copernicus by Matejko title “A conversation with God” were purchased from the Jagiellonian University and reproduced on an 18′ x 14′ canvas. The canvas now hangs on the wall which stood waiting for it since it was constructed in 1975 when three floors were added to the Center creating the classrooms on the second floor and the King’s hall on the third.

The painting stands as a symbol of our proud Polish heritage for Poles and non-Poles alike and reminds all Copernicus Center visitors what only Chicago’s Polonia has been able to accomplish.

Nicolas Copernicus lecturing, surrounded by outstanding astronomers, among whom is Galileo; made in connection with the commemoration of the 4th centenary of the birth of Copernicus.  Engraving 1872 By: Andrielli  Image Attribute: Wellcome Library, London

MIKOŁAJ KOPERNIK

Urodził się 19 lutego 1473 r. w Toruniu, w rodzinie kupca Mikołaja i Barbary z domu Watzenrode, jako najmłodsze z czworga ich dzieci: Andrzeja, Barbary, Katarzyny i Mikołaja.

Copernicus Monument in Warsaw

Ród Koperników pochodził ze śląskiej wsi Koperniki leżącej nieopodal Nysy. W XIV wieku członkowie tej rodziny osiedlali się w dużych miastach różnych regionów Polski. Dokumenty potwierdzają, że ojciec astronoma Mikołaj Starszy jako kupiec krakowski prowadził handel miedzią z Gdańskiem. W roku 1458 przeniósł się on do Torunia, gdzie dwa lata później zawarł związek małżeński z Barbarą Watzenrode.

W wieku 7 lat Mikołaj Kopernik rozpoczął nauki podstawowe w szkole parafialnej przy kościele śś. Janów w Toruniu, a ukończył je w szkole Braci Wspólnego Życia w Chełmnie, którą to szkołę uznawano za najlepszą w Prusach Królewskich.

Dzięki wsparciu i protekcji brata matki, biskupa warmińskiego Łukasza Wazenrode, w roku 1491 Mikołaj rozpoczął studia na Akademii Krakowskiej. Czas jego nauki na tej uczelni przypadł na okres świetności tak zwanej „krakowskiej szkoły astronomiczno-matematycznej”, na której wykłady prowadzili najwybitniejsi polscy naukowcy w tej dziedzinie. Studia w Krakowie Kopernik ukończył w roku 1495, nie uzyskując jednak żadnego tytułu naukowego, gdyż to utrudniało by mu kontynuowanie studiów we Włoszech, dokąd mógł wyjechać dzięki wsparciu biskupa Watzenrode. Jednak przed wyjazdem do Włoch, udał się do Lidzbarku, gdzie otrzymał niższe świecenia kapłańskie i został kanonikiem warmińskim, ale wobec zamiaru kontynuowania nauki we Włoszech nie podjął obowiązków związanych z tytułem kanonika. Do Włoch dał się w roku 1496 i rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie w Bolonii, uczęszczając również na wykłady z astronomii, geografii i medycyny.

Jesienią 1497 roku Mikołaj Kopernik powrócił do Lidzbarka i 20 października objął kanonię warmińską, co zapewniło mu utrzymanie do końca życia.

W roku 1500 obył podróż do Rzymu, gdzie wygłosił kilka wykładów o prawie kanonicznym i miał okazję w nocy z 5 na 6 listopada obserwować pełne zaćmienie księżyca, co utwierdziło w nim wolę pogłębiania wiedzy o astronomii. Do Lidzbarka powrócił na krótko, bowiem już w sierpniu 1501 roku uzyskał zgodę Kapituły warmińskiej na kontynuowanie studiów – tym razem medycznych – na Uniwersytecie w Padwie, przy jednoczesnym uzupełnianiu nauk prawniczych. Jednak nie uzyskał tam stopnia doktora medycyny, a jedynie stopień licencjata, co pozwalało mu na prowadzenie praktyki lekarskiej. Takie rozwiązanie podjął on prawdopodobnie dlatego, że w Padwie poświecił wiele czasu na studiowanie także filologii greckiej, co w późniejszym czasie zaowocowało tłumaczeniem wielu wierszy z literatury greckiej. Latem 1503 roku dobiegał koniec studiów Mikołaja Kopernika we Włoszech. Na ich zakończenie podjął się on obrony doktoratu z prawa kanonicznego na Uniwersytecie w Ferrarze. Pomyślny egzamin doktorski odbył tam 31 maja.

Pomnik Mikołaja Kopernika – Photo: Dariusz Domagała

Po powrocie na Warmię, przez kilka następnych lat, Mikołaj Kopernik aktywnie wspierał działalność swojego wuja biskupa warmińskiego Łukasza Watzenrode. Brał udział niemal we wszystkich czynnościach dyplomatycznych, administracyjnych i sądowych biskupa. Uczestniczył w zjazdach stanów Prus Królewskich, był też obecny na koronacji Zygmunta I Starego w katedrze wawelskiej 7 stycznia 1507 roku, a także uczestniczył w sejmie krakowskim w roku 1509. Włączenie się w tok wielu obowiązków wspierających działalność biskupa, nie pozwoliło mu na zajmowanie się sprawami naukowymi.

Prawdopodobnie biskup Watzenrode chciał przygotować Mikołaja Kopernika do sakry, ale ten odmówił przyjęcia pełnych święceń kapłańskich, wybierając działalność naukową, zarówno prawniczą, medyczną jak i astronomiczną. To spowodowało ostry konflikt z wujem, co było powodem przeniesienia się Kopernika z Lidzbarka do Fromborka, gdzie w roku 1510 powierzono mu rolę Kanclerza Kapituły.

W roku 1512 Kopernik brał udział w wyborze nowego biskupa warmińskiego, którym został Fabian Luizjański. W rok później zrzekł się funkcji Kanclerza Kapituły , chcąc zająć się pracami związanymi z jego kwalifikacjami naukowymi.

Jednakże w roku 1516, ze względu na doświadczenia administracyjne i ekonomiczne został powołany na administratora dóbr kapituły warmińskiej. Sprawował ten urząd do roku 1519, rezydując w Olsztynie. W tym czasie przeprowadził zakrojoną na szeroką skalę akcję kolonizacji opuszczonych łanów we wsiach będących w posiadaniu kapituły.

W związku z przeciągającą się wojną polsko-krzyżacką, Kopernik, który przeniósł się już do Fromborka, został członkiem delegacji do przeprowadzenia pokojowych negocjacji z wielkim mistrzem zakonu krzyżackiego Albrechtem Hohenzollernem, które odbyły się w dniu 4 stycznia 1920 roku. Nie przyniosły one jednak pozytywnego rezultatu i już w trzy tygodnie potem Krzyżacy napadli i spalili Frombork. Wobec opuszczenia Warmii przez większość członków kapituły, na barki Kopernika spadło zadanie obrony zamków warmińskich. W tym samym roku został on mianowany administratorem dóbr Olsztyna. Rezydując na tamtejszym zamku, uzyskał od króla Zygmunta I Starego wsparcie w sile stu zbrojnych, a także znaczącą pomoc od administratora Elbląga, dzięki czemu udało się obronić Olsztyn przed najazdem Krzyżaków. Przegrywając wojnę, zostali oni zmuszeni do podpisania w dniu 5 kwietnia 1521 roku czteroletniego rozejmu. To spowodowało, że Kopernik mógł zrzec się administrowania dobrami kapituły i powrócił do Fromborka, z zamiarem oddania się działalności naukowej.

Jeszcze w marcu 1522 uczestniczył aktywnie w Sejmie Stanów Pruskich, odbywającym się w Grudziądzu, w roku 1523 na krótko przyjął funkcję generalnego administratora biskupstwa warmińskiego, a potem na lata 1524-1525 i w roku 1529 stanowisko Kanclerza Kapituły.

Od tego czasu Mikołaj Kopernik całkowicie oddał się pracy naukowej. Był ceniony, jako ekonomista, lekarz i prawnik, ale prawie nikt nie podzielał jego zainteresowań astronomicznych. Czuł się w tych badaniach osamotniony, a będąc coraz bardziej przekonany o uznawanej dotychczas przez kościół błędnej teorii ruchu ciał niebieskich, tym więcej czasu poświęcał obserwacji nieba. Jedyną osobą z jego otoczenia, która interesowała się tymi badaniami i je popierała, był ówczesny biskup warmiński Jan Dantyszek. Pierwszy rękopis dzieła „O obrotach sfer niebieskich” miał zostać oddany do druku przez Bernarda Wapowskiego w roku 1535. Ale Wapowski nagle zmarł, a manuskrypt zaginął. Dzięki zabiegom biskupa Dantyszki wieści o Koperniku i jego teorii heliocentrycznej dotarły do Wittenbergi i zainteresowały tamtejszego profesora matematyki Jerzego Retyka. W roku 1539 przybył on do Fromborka i przez kilka tygodni obserwował z Kopernikiem niebo, studiując jego teksty. Przez dwa następne lata Retyk był uczniem Kopernika w zakresie astronomii i trygonometrii, a zdobytą w tym czasie wiedze rozwinął w swojej pracy naukowej, wydanej w roku 1541 w Bazylei. W połowie roku 1542 Kopernik wysłał rękopis swoich dociekań naukowych „O Obrotach sfer niebieskich” do druku w Norymberdze.

W grudniu 1542 astronom doznał wylewu krwi do mózgu, w wyniku czego utracił mowę i doznał paraliżu prawej stron ciała. Jego wielkie dzieło „De revolutionibus orbium coelestium” zostało wydane w marcu 1543 roku i według jego biografów dotarło ono do autora w ostatnim dniu jego życia.

Mikołaj Kopernik zmarł 21 maja 1543 roku we Fromborku.